İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: İlk derece mahkemesince yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne Burdur ili, Ağlasun ilçesi, Çanaklı köyünde bulunan davacı adına tapuda kayıtlı 1253 parsel sayılı taşınmaz lehine, davalılar murisi Havva Akça adına tapuda kayıtlı Burdur ili, Ağlasun ilçesi, Çanaklı köyü 1252 parsel sayılı taşınmaz aleyhine fen bilirkişisinin 09/11/2020 havale tarihli kök raporunda 1. alternatif olarak belirtilen ve 26/01/2021 havale tarihli ek raporunda ve ekli krokisinde 151,72 m² yüzölçümünde 3 metre genişliğinde ''A'' harfi ile gösterilen alanda zorunlu geçit hakkı tesisine, karar kesinleştiğinde mahkeme veznesine depo edilen 2.418,28 TL geçit hakkı bedelinin aleyhine geçit hakkı tesis edilen 1252 parsel sayılı taşınmaz malikinin mirasçıları olan davalılara dosya arasına alınan Bucak 2.Noterliği'nin 10/02/2021 tarih,1514 yevmiye numaralı mirasçılık belgesindeki miras payları oranında ödenmesine karar verilmiştir....
Şöyle ki; Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir. Davacı, maliki olduğu 123 ada 39 parsel sayılı taşınmazı lehine davalıya ait 123 ada 40 parsel sayılı taşınmaz aleyhine geçit hakkı kurulmasını istemiş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir. Hükmü davalı vekili temyiz etmiştir. Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir....
Davalı, paydaşı olduğu 216 parselden ana yola geçişi sağlayabilmek amacıyla davacıya ait 214 parseldeki tali yolu 40 yıldır kullandığını, davacı tarafından yolun kapatıldığını, daha uygun bir yol bulunmadığını belirterek davanın reddine savunmuş, karşı davası ile de davacının paydaş olduğu 214 parsel içinde kalan ve fiilen yol olarak kullanılan yerin belirlenecek bedel karşılığında zorunlu geçit hakkı tanınarak tapuya tescili isteğinde bulunmuş, bilahare geçit hakkı istemi ile açılan karşı dava tefrik edilerek ayrı bir esasa kaydedilmiştir. Mahkemece, Fen Bilirkişisinin 12/12 2011 tarihli, krokili raporunda müfrez 579 ( eski 214) sayılı parselde (A) ile gösterilen 195 m² alana, davalı tarafın " yol olarak" kullanılmak suretiyle müdahale ettiği saptanarak elatmanın önlenmesine karar verilmiştir....
Alternatif olarak gösterilen parselde GEÇİT HAKKI TESİSİNE, Depo edilen 67.120,00 TL olarak depo edilen geçit hakkı bedelinin davalı T6 karar kesinleştiğinde ödenmesine, 26.04.2021 tanzim tarihli Fen bilirkişi raporunun kararın eki sayılmasına, dair karar verildiği anlaşılmıştır....
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Davanın kabulü ile, davalı ve dahili davalılara ait Isparta ili, Merkez ilçesi, Çünür Mah., 119 Ada, 31 Parselden (dosyamızda yer alan 02/11/2020 tarihli bilirkişi raporuna ekle krokide geçit hakkı güzergahı olarak gösterilen 153,37 m2'lik kısmının) davacıya ait aynı yer 119 Ada 26 Parsel sayılı taşınmaz lehine geçit hakkı tesisine, davacı tarafça depo edilen 9.118,50 TL'lik geçit hakkı bedelinin davalı ve dahili davalılara tapudaki payları oranında ödenmesine karar verilmiştir....
Geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit ihtiyacının nedeni, taşınmazın niteliği ile bu ihtiyacın nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır. Somut olayda; dava geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir. İhtiyati tedbir isteminde bulunan davacı taraf üzerinde ticari faaliyette bulunulan taşınmazının ana yola yolunun bulunmadığını ileri sürerek, tedbiren geçit hakkı tesisi talebinde bulunmuştur....
Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “Mutlak geçit ihtiyacı” veya “Geçit yoksunluğu”, ikincisine de “Nispi geçit ihtiyacı” ya da “Geçit yetersizliği” denilmektedir. 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit ihtiyacının nedeni, taşınmazın niteliği ile bu ihtiyacın nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır....
Müvekkil bu konuda oldukça sıkıntı yaşamaktadır.2- Yargıtay'ın Geçit Hakkı davaları ile ilgili genel görüşü şudur ki: Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Yargıtay'ın bu konuda sayısız kararı bulunmaktadır, yukarıda yazdığımız sebepler mevcutken ve ana yola çıkma ihtiyacı hasıl olmuşsa Geçit Hakkının tesis edilmesi gerekli hale gelir....
Dava; geçit hakkı kurulması talebine ilişkindir. İlk derece mahkemesince davacı tarafın ihtiyati tedbir talebinin 31/08/2023 tarihli ara karar ile kabulüne karar verilmiş, davalılardan T1 vekilinin itirazı üzerine 05/10/2023 tarihli ara karar ile itirazın reddine karar verilmiş, davalılardan T1 vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. Geçit hakkı kurulması davaları, ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir....
Davalı T3 vekili cevap dilekçesinde özetle; Davacının taleplerinin yerinde olmadığını, zira mahkemenin keşif esnasında da takdir edeceği üzere davacının başka yoldan da kendi ikametgahına ulaşabildiğini, uydu fotoğraflarından da anlaşılacağı üzere ana yola açılan büyük kızaklı bir kapısı da bulunan davacı, tali yol ve/veya Nevşehir-Niğde yolunu kullanarak kendi taşınmazına ulaşabildiğini, davacı dava dilekçesinde her ne kadar belediye hizmetlerinin aynı güzergahı kullandığını iddia etmiş olsa da bahsi geçen iddiasının aslının ; çokça zaman önce müvekkilin taşınmazından bir defaya mahsus olmak üzere yer altından borularla içme suyu geçirdiğini, bunun haricinde bir kullanımın söz konusu olmadığını, davacının geçit hakkı tesisini talep ettiği müvekkile ait taşınmaz sınırları içinde iki ayrı konut bulunduğunu, bu konutlar da davacının geçit hakkı istediği kısmın hemen yanında yer aldığını, bahsi geçen yerde geçit hakkı tanınır olur ise bahsi geçen taşınmazlarda yaşayanlar hayvan tozuna maruz...
