Daha önce işçiye kullandırılmayan izinler karşılığı olarak ödenmiş olan izin ücretleri de işverence geri istenebilir. 4857 sayılı Yasanın 53 üncü maddesinde işçinin yıllık ücretli izin hakkından vazgeçemeyeceği kurala bağlandığına göre, işçinin daha önce ödenen izin ücretinin, işe iade sonunda işçinin işe başlaması halinde işçinin kullanmadığı izin hakkına sayılması da doğru olmaz. Yıllık izin hakkı Anayasal temeli olan bir dinlenme hakkı olup, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve bu haktan vazgeçilemez. İşçinin iş sözleşmesinin devamı süresinde kullanmadığı yıllık izinlere ait ücreti istemesi mümkün değildir. Bu nedenle, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında izin hakkının bulunduğunun tespitini istemesinde hukuki menfaati vardır. Somut olayda bu ilkeler gözetilmeden zaman aşımının dolduğundan bahisle yıllık ücretli izin alacağının bir kısmının reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....
Daha önce işçiye kullandırılmayan izinler karşılığı olarak ödenmiş olan izin ücretleri de işverence geri istenebilir. 4857 sayılı Yasanın 53 üncü maddesinde işçinin yıllık ücretli izin hakkından vazgeçemeyeceği kurala bağlandığına göre, işçinin daha önce ödenen izin ücretinin, işe iade sonunda işçinin işe başlaması halinde işçinin kullanmadığı izin hakkına sayılması da doğru olmaz. Yıllık izin hakkı Anayasal temeli olan bir dinlenme hakkı olup, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve bu haktan vazgeçilemez. İşçinin iş sözleşmesinin devamı süresinde kullanmadığı yıllık izinlere ait ücreti istemesi mümkün değildir. Bu nedenle, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında izin hakkının bulunduğunun tespitini istemesinde hukuki menfaati vardır. Somut olayda, 1 yıl 6 ay 14 gün kıdemi olan işçinin izin süresinin 14 gün yerine neye istinaden 20 gün olarak hesaplanıp hüküm altına alındığı anlaşılamadığından, hatalı kararın bozulması gerekmiştir....
Öte yandan Yargıtay'ın yakın tarihli kararlarında, izin ücretinin dönem ücreti yerine son ücretten hesaplanması gerektiği yönündeki uygulaması, yıllık izin hakkının niteliğine daha uygundur. Gazetecinin yıllık izin hakkından feragat edemeyeceği 21. maddede düzenlendiğine göre, yıllık izin hakkı iş ilişkisinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve dinlenme hakkı olarak varlığını sürdürür. Gazetecinin geçmiş yıllara ait kullanmadığı izinleri daha sonraki yıllarda kullandırıldığında fiili izin kullanma dönemindeki ücret ödenmelidir. Örneğin gazeteciye 10 yıl öncesine ait yıllık izin kullandırıldığında, 10 yıl öncesine ait dönem ücreti ile izne ayrılması dinlenme hakkının özüne aykırıdır. İşçiye fiilen izin kullandığı dönem ücreti ödeneceğine göre yıllık izin ücretinin son ücrete evrilmesi, dinlenme hakkının doğası gereğidir....
O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır. Sözleşmenin feshi üzerine ödenmesi gereken izin ücretinden taktiri indirim yapılması doğru değildir. İşe iade davası sonunda işçinin işe başlatılmadığı tarihte iş sözleşmesi feshedilmiş sayıldığından izin ücreti hesabında işçinin işe başlatılmadığı tarihte alması gereken ücret dikkate alınmalıdır. İşverenin işçiyi işe başlatması durumunda, iş ilişkisi kesintisiz devam ettiğinden, kullandırılmayan izin ücretine de hak kazanılması söz konusu olmaz. Daha önce işçiye kullandırılmayan izinler karşılığı olarak ödenmiş olan izin ücretleri de işverence geri istenebilir. 4857 sayılı İş Kanununun 53. maddesinde işçinin yıllık ücretli izin hakkından vazgeçemeyeceği kurala bağlandığına göre, işçinin daha önce ödenen izin ücretinin işe iade sonunda işçinin işe başlaması halinde işçinin kullanmadığı izin hakkına sayılması da doğru olmaz....
Mahkemece temyize konu kararda, dosyadaki izin belgeleri değerlendirildiğinden bahisle davacının 1991-1999 yılları arasında kullandığı ve kullanmadığı izin sürelerinin tespit edildiği, davalı tarafından sunulan izin kayıt belgeleri incelendiğinde 88 gün izin kullandığının tespit edildiği, davacının hak ettiği izin süresi olan 172 günden kullandığı 88 günlük izin süresinin düşürüldüğü, kalan 84 gün üzerinden davacının izin ücret alacağının hesaplandığı belirtilmiştir. Ancak Mahkemece yapılan değerlendirme yeterli değildir. Dosya içeriğinde taraflar arasındaki 31.01.2015 tarihli ikaleye ilişkin protokolün, davacı imzasını taşıyan 15.05.2005, 16.03.2010, 16.05.2011 ve 03.05.2012 tarihli yıllık izine ilişkin belgelerin Mahkemece değerlendirilmediği görülmektedir....
Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının yüzyetmişiki günlük yıllık izin ücreti alacağı bulunduğu kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Mahkemece, davalı vekili yargılama sırasında, davacının 15.09.2009-29.09.2009, 01.02.2011-15.02.2011 ve 01.08.2012-15.08.2012 tarihlerinde izin kullandığına ilişkin yıllık izin belgeleri sunmasına rağmen değerlendirilmediği anlaşılmıştır. Hal böyle iken davalının temyiz itirazında açıkça belirttiği yıllık izin belgelerine karşı davacının beyanı sorularak, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yıllık izin ücreti alacağı konusundaki anılan yıllık izin belgeleri değerlendirilmeden yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir....
(7) İzin başlangıç tarihi; izin olurunda izin başlangıç tarihi belirtilmemiş ise izin olurunun verildiği tarihtir. İzin süresinin tamamen veya kısmen uzatıldığı izinlerde izin başlangıç tarihi ilk iznin verildiği tarihtir. Farklı tarihlerde verilen izinlerin birlikte uzatılması halinde izin başlangıç tarihi yeni izin olur tarihidir." hükmü yer almaktadır....
Ancak; izin defteri ekinde yer alan davacının imzasını içeren izin talep dilekçelerinde davacı işçi hangi yıla ait kaç gün izin kullanmak istediğini belirtmiş davalı işveren yetkilileri ile belediye başkanı tarafından izin kullanmasının onaylandığı anlaşılmıştır. Davacının imzasını taşıyan izin talep dilekçeleri ardışık olarak izin kullanılan yıllar itibariyle uyumlu olup kalan izin süreleri de her bir dilekçede kullanılan izin süreleri düşülmek suretiyle gösterilmiştir. Aynı zamanda izin talep dilekçeleri yıllık ücretli izin defterinde yazılı olan ve izin kullanılan süreler ile uyumlu olup bu durumda davacı işçinin imzasını taşıyan belgelerde yıllık izin kullandığı kabul edilmeli buna göre bakiye yıllık izin hakkı olup olmadığı değerlendirilerek bir karar verilmelidir. F) Sonuç: Temyiz olunan kararın açıklanan sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi....
, 151 günlük takvim günü içerisinde "22 gün" pazar günü olduğunu, pazar gününün yıllık ücretli izin gün sayısına dahil edilemeyeceğini, toplam 22 güne tekabül eden yıllık ücretli izin günü ücretinin eksik ödendiğini, yıllık ücretli izin hakkı hesaplanırken ücretin de hatalı olarak belirlendiğini, iddia ederek yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini dava ve talep etmiştir....
Davalı taraf ise davacının 17.12.2007 tarihli dilekçesine göre 2002-2005 tarihleri arasındaki izinlerini kullandığını, 2007 yılına ait 18 günlük yıllık izin alacağının ödenmesinin istendiğini ve bu ücretin ödendiğini belirtmiştir. Dosya kapsamında el yazısı ile yazılmış davacının imzasını taşıyan dilekçede davacının 2002-2005 yılları arasında yetmişiki günlük izin günlerini idari izinli olarak kullandığı, bu yıllara ait izin hakkının bulunmadığı, 2007 yılına ait onsekiz günlük izin ücretinin ödenmesini talep ettiği anlaşılmaktadır. Dosya kapsamına göre davacıya onsekiz günlük ücret tahakkuk ettirildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece dosyadaki davacıya ait dilekçe ve ekindeki yıllık izin cetveli dikkate alınmadan ve davacıya ödendiği ileri sürülen onsekiz günlük yıllık izin ücretinin ödenip ödenmediği araştırılmadan karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....
