"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi DAVA TÜRÜ : Şikayet K A R A R Taraflar arasındaki uyuşmazlık ihale bedeli üzerinden alınan tahsil ve cezaevi harcına ilişkin bulunduğuna göre, Yargıtay Başkanlar Kurulu'nun 27.12.2013 tarih 38 sayılı Kararı ile hazırlanıp, Yargıtay Büyük Genel Kurulu'nun 24.01.2014 tarih 1 sayılı Kararı ile kabul edilen ve 29.01.2014 tarih 28897 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren Hukuk Daireleri'ne ilişkin iş bölümü uyarınca, hükme yöneltilen temyiz itirazlarının incelenmesi Yargıtay (12.) Hukuk Dairesi'ne ait olması icap eder....
Cezaevi harcı alınması işlemi yönünden yapılan incelemede; Cezaevi harcı, 2548 sayılı Cezaevleri ile Mahkeme Binaları İnşası Karşılığı Olarak Alınacak Harçlar ve Mahkûmlara Ödettirilecek Yiyecek Bedelleri Hakkında Kanunun 1. maddesi uyarınca alacaklıdan alınır. 2548 sayılı kanunda, şikayetçi kooperatifin cezaevi yapı harcından muaf olduğuna ilişkin düzenleme bulunmadığından şikayetçiden cezaevi yapı harcının tahsil edilmesinde usulsüzlük bulunmamaktadır. Tahsil harcı alınması işlemi yönünden yapılan incelemede; Öncelikle belirtilmelidir ki; harç, yapılan bir hizmet karşılığı olarak devletin aldığı paradır. Medeni Usul Hukukunda olduğu gibi, icra hukukunda da harç ve giderler sonuçta haksız çıkan tarafa yükletilir. 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 28/b maddesine göre, tahsil harcı, alacağın ödenmesi sırasında yatırılan paradan tahsil edilir....
Şikayet olunan davaya cevap vermemiştir. Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, cezaevi yapı harcı özel nitelikte olan 2548 Sayılı Kanuna dayanılarak tahsili gereken bir harç çeşidi olup, kanunlarda özel olarak cezaevi yapı harcından muaf olduğu belirtilen kurumlar dışında hiç bir istisna ve muafiyet söz konusu olmadığı gerekçesiyle, şikayetin reddine karar verilmiştir. Kararı, şikayetçi vekili temyiz etmiştir. Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, şikayetçi vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, şikayetçi vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi....
Somut olayda, 696 Sayılı KHK'nın 11. maddesi ile 6219 Sayılı Kanuna eklenen geçici 5. maddesinde 492 Sayılı Kanunun tahsil harcına ilişkin 28. maddesi yer almadığından, davacı bankanın kredi alacağının tahsili amacıyla başlattığı ipoteğin paraya çevrilmesi yolu ile takipte ihale bedelinden tahsil harcı alınmasında yasaya aykırı bir yön olmadığı, ancak cezaevi harcının 696 sayılı KHK kapsamında olması nedeniyle bu yönden şikayetin kabulüne karar verilmesi gerekirken reddine karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu anlaşılmıştır. Yukarıda açıklanan nedenlerle, kararın cezaevi harcı yönünden usul ve yasaya uygun olmadığı, davacı vekilinin istinaf başvuru nedenlerinin kısmen yerinde olduğu anlaşılmakla, HMK'nın 353/1- b/2 maddesi uyarınca kararın kaldırılmasına ve şikayetin kısmen kabulüne karar verilmesi gerekmiştir....
İnceleme konusu karar, ilamlı takipte tahsil harcı ve cezaevi harcına ilişkin şikayet olup, yukarıda sözü edilen Yargıtay Büyük Genel Kurulu İş Bölümü kararına göre, belirgin biçimde Dairemizin inceleme alanı dışında kalmakta ve niteliği bakımından Yargıtay 8. Hukuk Dairesinin görevi içine girmektedir. SONUÇ :Yukarıda açıklanan nedenlerden ötürü dosyanın Yargıtay 8. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 10.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi....
YANIT : Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; icra müdürlüğünün kararının hatalı olduğunu, belirtilen sebeplerle şikayetin kabulüne karar verilmesi gerektiğini, işlemin memur muamelesini şikayet olmasının müvekkil bankaya atfedilecek bir durumdan dolayı davanın açılmadığını, yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davacı üzerinde bırakılmasına karar verilmesini istemiştir. İLK DERECE MAHKEMESİNİN KARARI : İlk derece mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, şikayetin kısmen kabul kısmen reddine, tahsil harcına yönelik şikayetin reddine, cezaevi harcına ilişkin şikayetin kabulü ile İzmir 15. İcra Müdürlüğünün 2019/12337 Esas sayılı dosyasında cezaevi harcı alınmasına ilişkin 10/02/2022 tarihli memur işleminin iptaline, yatırılan cezaevi harcının iadesine karar verilmiştir....
türlü tahsil harcı, cezaevi yapı pulu harcı ve katma değer vergisinden muaf olduğundan müdürlük kararının kaldırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir....
Bu kapsamda açılan davada da, 2548 Sayılı Kanun hükümleri uyarınca cezaevi harcına ilişkin uyuşmazlığın çözümü görevi, idari yargı içerisinde yer alan vergi mahkemelerine ait bulunmaktadır. O halde, mahkemece yargı yolu bakımından dava şartının yokluğu nedeniyle şikayetin usulden reddine karar verilmesi gerekirken, şikayetin esastan reddedilmesi yerinde görülmemiştir. (benzer mahiyette Uyuşmazlık Mahkemesinin 28/02/2022 tarihli 2021/524 Esas 2022/120 Karar sayılı kararı ve Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 2022/10372 Esas 2022/8936 Karar sayılı kararı) Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine kamu düzeni yönünden yapılan incelemeye göre, kararın usul ve yasaya uygun olmadığı anlaşılmakla, esasa ilişkin diğer yönler incelenmeksizin, HMK'nın 353/1- a/4 maddesi uyarınca kararın kaldırılmasına ve dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmesi gerekmiştir....
Somut olayın açıklanan hükümler karşısında değerlendirilmesine gelince; Şikayetçi-alacaklı vekili tarafından genel kredi sözleşmesinden doğan alacağın tahsili amacıyla, dava dışı borçlu İlker Kayalı mirasçıları hakkında ipoteğin paraya çevrilmesi yoluyla girişilen icra takibi esnasında ipotekli taşınmazın satışa çıkarıldığını, Bilal Şalış isimli kişi tarafından taşınmazın ihale yolu ile satın alındığını, ancak taşınmazın satışı nedeniyle 8.913,90-TL tahsil harcı ve 1.566,50-TL cezaevi harcı alındığını, müvekkili bankanın bu harçlardan muaf olduğunu belirterek tahsil ve cezaevi harcı alınmasına yönelik icra müdürü kararının kaldırılmasına karar verilmesini şikayet yolu ile talep edildiği, mahkemece her iki talebin de reddedilmesi üzerine şikayetçi-alacaklı vekilinin temyizi üzerine Özel Dairece sair temyiz itirazları reddedilerek yerel mahkeme kararının cezaevi harcına ilişkin bölümünün bozulmasına karar verilmesi üzerine, Yerel mahkemece cezaevi harcına yönelik bozma kararına karşı direnilmesine...
SONUÇ: Üçüncü kişinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 14.02.2018 tarih ve 2016/27993 E.-2018/1335 K. sayılı onama ilâmının adı geçen yönünden kaldırılmasına, mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle cezaevi harcına matuf omak üzere İİK'nun 366. ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 17/01/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi. ...........
