müvekkileye ait ziynet eşyaları ile davalı yanında kalan ev ve çeyiz eşyalarının aynen iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir....

dolayı müvekkilinden ziynet alıp bozdurduğunu, müvekkiline ait dava dosyası ekinde yer alan ziynet eşyalarının aynen iadesine, aynen iade mümkün değil ise bilirkişice söz konusu ziynetlerin değerleri belirlendikten sonra dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte ve fazlaya ilişkin talep ve dava hakkı saklı kalmak kaydı ile davacı müvekkiline ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir....

11.822,80 TL ziynet alacağının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, söz konusu ziynetlerden 5 adet 24 gr 22 ayar bileziğin daha önce araba alırken bozdurulduğu gerekçesiyle rapordaki ziynet hesaplamasından düşülerek, bu altınlar yönünden davacının ziynet alacağının reddine karar verilmesinde, usul ve esas yönünden herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla, davalının yerinde bulunmayan istinaf başvurusunun, tüm yönlerden esastan reddine karar verilmesi gerektiği kanaat ve düşüncesiyle aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur....

C.İlk Derece Mahkemesinin Son Kararı İlk Derece Mahkemesinin yukarıdaki başlıkta tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; İddia ve savunmalar, yapılan yargılama, toplanan deliller, tanık anlatımları, bilirkişi raporları, kaldırma kararı ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde: davacının dava konusu edilen taşınmaz, araç ve ev eşyaların edinilmiş mal olduğu, talebinin mal rejimine ilişkin hükümler çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiği ve bilirkişi raporu ile tespit edilen tutarın davacıya ödenmesi gerektiği, ziynet talebi yönünde ise: davacı kadına düğünde takılan ziynet eşyaları aksi ispatlanıncaya kadar kadının kişisel malı olduğu, bu hususta taraflar arasında 24.07.1993 tarihinde Selimiye Mahallesi muhtarı ve şahitler huzurunda 18 kalem eşya için çeyiz senedi düzenlendiği, çeyiz senedinde belirtilen ziynet ve çeyiz eşyalarının kadına iade edilmediği, kuyum ve ikinci el eşya bilirkişi raporunda belirtilen ziynet ve çeyiz eşyalarının aynen iadesi, mümkün olmadığı taktirde...

İlk derece mahkemesince yapılan yargılama sonunda, davanın kabulü ile ziynet ve çeyiz eşyalarının bedellerinin tahsiline karar verilmiş ancak, kabul edilen ziynet ve çeyiz eşyalarının cins, nitelik, miktar ve değerleri hükümde ayrı ayrı ve ayrıntılı şekilde gösterilmediği gibi gerekçeli karar içeriğinde ise aynen iade yönünde hüküm bulunmadığı halde ziynet ve çeyiz eşyalarının aynen iadesine, aynen iadenin mümkün olmaması halinde bedellerinin tahsiline karar verildiği gerekçelendirilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinin 2. fıkrasında: hükmün sonuç kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği, aynı Yasanın 298. maddesinin 2. fıkrasında da gerekçeli kararın, tefhim edilen hükme aykırı olamayacağı hükme bağlanmıştır....

Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü 1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacının tüm, davalının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. 2- Davacının, aynı davalıya karşı ileri sürdüğü çeyiz eşyaları ile ziynetlere ilişkin talep, aynı hukuki sebebe dayandığına göre, mahkemece, boşanmanın fer'isi niteliğinde olmayan kısmen kabul edilen çeyiz ve ziynet eşyalarının bedelleri toplamı üzerinden davacı yararına tek vekalet ücreti takdir ve tayin edilmesi gerekirken, ziynetler için ayrı, çeyiz eşyaları için de ayrı vekalet ücreti takdir edilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Ne var ki, kanuna uymayan bu husus hakkında yeniden yargılama yapılmasına gerek duyulmadığından, hükmün bu bölümünün düzeltilerek onanması gerekmiştir....

Somut olayda; davacı, davalıdan şiddet gördüğünü bu sebeple evden ayrılmak zorunda kaldığını, evden ayrılırken ziynet ve çeyiz eşyalarını götüremediğini belirtmiş; mahkemece, tanıkların ziynet eşyaları ve ev eşyalarına yönelik bilgilerinin olmadığı gerekçesiyle, ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir....

"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet ve Çeyiz Eşyası Alacağı Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı erkek tarafından, kadının boşanma davasının kabulü, kendi boşanma davasının ve yetki itirazının reddi ile ziynet ve ev eşyası ile çeyiz alacağı taleplerinin reddi, maddi tazminat talebinin tefriki ile vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1-Davalı-davacı erkeğin, her iki boşanma davası ve fer'ilerine yönelik temyiz itirazları bakımından yapılan incelemede; Mahkemece, tefhim edilen kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında sadece "tarafların davalarının kabulüne, Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesi gereğince boşanmalarına" karar verilmiş ise de; gerekçeli kararda tarafların kimlik bilgilerine tam olarak yer verilmemiştir....

DOSYANIN GEÇİRDİĞİ SAFAHAT: Davacı tarafça mal rejiminin tasfiyesi ile ziynet ve çeyiz eşyalarının iadesi davası birlikte açılarak Ankara 9. Aile Mahkemesi'nin 2013/1394 E numarasına kaydedilmiş, yargılamanın 07/04/2014 tarihli celsesinde ise "ev eşyası, ziynet ve çeyiz eşyalarına ilişkin davanın bu dosyadan tefriki ile ayrı bir esasa kaydına" dair ara karar kurulmuştur. Yapılan tefrik işlemi sonrasında, ziynet ve çeyiz eşyalarının iadesi davası Ankara 9. Aile Mahkemesi'nin 2015/1538 E numarasına kaydedilmiş olup, iş bu dosya kapsamında ziynet ve çeyiz eşyalarının iadesi davasına yönelik olarak istinaf istemi doğrultusunda istinaf kanun yolu incelemesi yapılmıştır. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARININ ÖZETİ : Mahkemece; "......

Davacı vekili dilekçesinde; müvekkilinin, eşi olan davalı tarafından müşterek evden kovulduğunu, ancak davalının müvekkiline ait 10 adet bilezik, küpe ve yüzükten oluşan ziynet eşyalarına el koyduğunu, ayrıca müvekkiline ait çeyiz eşyalarının da müşterek evde kaldığını ileri sürerek; ziynet eşyalarının bedeli olan 8.000 TL ile çeyiz eşyalarının bedeli olan 7.000 TL nin faizi ile birlikte tahsilini talep etmiş, 12.06.2012 tarihli ıslah dilekçesi ile de ziynet eşyası yönünden talebini 16.335 TL ye yükseltmiştir. Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının müşterek evden ayrılırken ziynet eşyalarını götürdüğünü savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, 16.02.2012 tarihli bilirkişi raporu esas alınarak davanın kısmen kabulü ile ziynet eşyalarının bedeli olan 4.947 TL ile çeyiz eşyalarının bedeli olan 2.700 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir....