Hukuk Dairesi DAVA TÜRÜ : Boşanma - Ziynet Alacağı - Eşya Alacağı Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından boşanma davası, ziynet alacağı ve eşya alacağı davaları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1-Davalı erkeğin; ziynet alacağı davasına yönelik kaldırma kararına ilişkin temyiz dilekçesinin incelenmesinde; Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı hüküm altına alınan ziynet eşyalarının değerlerinin ayrı ayrı gösterilmediği gerekçesiyle ziynet alacağı davası yönünden kaldırılarak dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, bu karara davalı erkek tarafından temyiz talebinde bulunulmuştur. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/l-a-6. ve 362/1-g. maddesi gereğince bölge adliye mahkemesi tarafından verilen kararlar kesin niteliktedir....
HÜKÜM : Yukarıda açıklanan nedenlerle, 1- Taraf vekillerinin sair istinaf sebepleri incelenmeksizin HMK 353/1- a-6 maddesi gereğince Ortaköy (Aksaray) Asliye Hukuk Mahkemesinin 2018/87 Esas ve 2020/23 Karar sayılı kararının hüküm fıkrasının ziynet ve eşya alacağına ilişkin kararının (2018/90 Esas sayılı birleşen çeyiz alacağı davasına yönelik olan 1,2,3,4,5,6 ve 7 bentleri) KALDIRILARAK, boşanma davasından TEFRİK edilen işbu ziynet ve eşya alacağı dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE GÖNDERİLMESİNE, 2- Taraflardan peşin olarak alınan istinaf kanun yoluna başvurma harçları boşanmaya yönelik istinafta (tefrik edilen dosyada) mahsup edildiğinden bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, 3- Her iki taraftan ziynet ve eşya alacağına yönelik istinaf için peşin olarak alınan istinaf karar harçlarının talep halinde taraflara iadesine, 4- Taraların istinaf aşamasında yaptıkları yargılama giderlerinin İlk Derece Mahkemesince verilecek kararda dikkate alınmasına, 5- İstinaf incelemesi duruşmalı yapılmadığından...
Tüm dosya kapsamı ve istinaf başvurusu birlikte değerlendirildiğinde; kadın tarafından ziynet eşyası alacak talebine ilişkin davanın 13/11/2017 tarihinde boşanma davası ile birlikte açıldığı, 15/05/2018 tarihinde ziynet eşyası alacak davasının tefrikine karar verildiği, davanın mahkemenin yukarıdaki esasına kaydedildiği ve yargılamaya devam edildiği anlaşılmıştır....
Dilekçeler teatisi tamamlanmadan ön inceleme ve tahkikat duruşmalarına geçilemeyeceğinden kararın bozulmasına” karar verilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyulmuş davacı kadının cevaba cevap dilekçesi davalı erkeğe tebliğ edilmiştir. Davalı erkek bozma öncesinde süresinde esasa cevap vermiş ancak bu dilekçesinde ziynet ve eşya iadesi talebinde bulunmamıştır. Yargıtay bozma ilamından sonra verdiği ikinci cevap dilekçesi ile ilk kez ziynet ve eşya iadesi talebinde bulunmuştur. Bu durumda erkeğin cevap dilekçesi ile açılmış bir karşı davası bulunmadığı gibi esasa cevap süresi içinde ayrı bir dilekçe suretiyle de açılmış bir karşı davası bulunmamaktadır. Ne var ki ikinci cevap dilekçesi ile talep ettiği ziynet ve eşya iade talebinin harçlandırıldığı gözönüne alındığında davalı erkeğin bu talebinin tefrik edilerek ayrı bir esasa kaydıyla ve bundan sonra işin esasıyla ilgili hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru bulunmamış ve bozmayı gerektirmiştir....
Düğünde takılan ziynet eşyaları ve takılar kadına ait olup kişisel eşya niteliğindedir. Ziynet eşyaları nitelik itibariyle rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen, götürülebilen nev'i dendir. Bu sebeple nitelikleri itibariyle kadında bulunduğu karine olarak kabul edilir. Olağanın aksini iddia eden ispatla yükümlüdür. Niteliği itibariyle davalı-davacı kadında bulunması gereken ziynet eşyalarının aile içerisinde ihtiyaç duyulması halinde bu eşyaları elinde bulunduran eşin rızası ile bozdurulması olağan olandır. Bu durum Türk Medeni Kanunun 185/3 ve 186/3 maddeleri gereğince davalı-davacı eş için aynı zamanda bir yükümlülüktür. Bu sebeple somut olayda ispat yükü davalı-davacı kadına aittir. Davalı-davacı kadının kendisine ait ziynet eşyalarının rızası dışında ve iade şartıyla elinden alınıp bozdurulduğunu ispat etmesi gerekir....
Düğünde takılan ziynet eşyaları ve takılar kadına ait olup kişisel eşya niteliğindedir. Ziynet eşyaları nitelik itibariyle rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen, götürülebilen nev'i dendir. Bu sebeple nitelikleri itibariyle kadında bulunduğu karine olarak kabul edilir. Olağanın aksini iddia eden ispatla yükümlüdür. Niteliği itibariyle davacı kadında bulunması gereken ziynet eşyalarının aile içerisinde ihtiyaç duyulması halinde bu eşyaları elinde bulunduran eşin rızası ile bozdurulması olağan olandır. Bu durum Türk Medeni Kanunun 185/3 ve 186/3 maddeleri gereğince davacı eş için aynı zamanda bir yükümlülüktür. Bu sebeple somut olayda ispat yükü davacı kadına aittir. Davacı kadının kendisine ait ziynet eşyalarının rızası dışında ve iade şartıyla elinden alınıp bozdurulduğunu ispat etmesi gerekir. Davacı da kendisine ait olan ve kural olarak kendisinde bulunması gereken ziynet eşyalarının rızası dışında veya iade şartıyla davalı tarafından elinden alınıp bozdurulduğunu ispat edememiştir....
Bundan ayrıca 22.01.2008 tarihinden sonra kalan kredi borçları ve varsa diğer borçlar olayın çözümünde gözönünde tutulmalıdır. Ayrıca, davacı dava konusu taşınmazın satın alınması sırasında borç olarak alınan peşinatın da düğünde takılan ziynet eşyalarının satılması suretiyle ödendiğini iddia ettiği halde mahkemece bu husus araştırılmamıştır. Mahkemece, davacı tarafa ziynet eşyalarına ilişkin delillerini ileri sürmesi için süre ve imkan verilerek toplanacak delillere göre iddia ve savunma çerçevesinde karar verilmesi gerekir. Ziynet eşyalarının kanıtlanması halinde TMK.nun 227. maddesi uyarınca değer artış payı olarak değerlendirilecektir. Çünkü sözü edilen eşya aynı kanunun 220/2.bendi uyarınca davacının kişisel malı olup, aynı maddenin 4. bendi gereğince satılmak suretiyle elde edilen para kişisel mal yerine geçen değerdir....
burma bilezik (adeti 30- 33 gram arası), 2 adet kalın bileklik tarzı 22 ayar bilezik, 5 adet çeyrek altın takıldığını, düğün gecesi bu ziynet eşyalarının davalı tarafça kendisinden zorla alındığını, ayrıca müşterek haneden tatil için ayrıldığı için ev, çeyiz ve kişisel eşyalarını da alamadığını belirterek, ziynet eşyalarının ve ev, çeyiz ve kişisel eşyalarının aynen tarafına iadesine, mümkün değilse bedelinin tarafına ödenmesine, yargılama masraflarının davalı üzerine bırakılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir....
(Yargıtay 2.HD.nin 08.12.2015 tarih 2015/8718 esas 2015/23479 karar sayılı ilamı) Ziynet ve kişisel eşya davaları yönünden; Davacı karşı davalı kadın ve davalı karşı davacı erkeğin ziynet alacağı ve kişisel eşya iadesi davalarına dair istinaf taleplerinin Ziynet ve kişisel eşya alacağına dair hükmün boşanmanın ferisi niteliğinde olmadığı ve dava değeri ile harçlar konusunda ayrıca inceleme konusu yapılması gerektiği, tarafların istinaf ettikleri davanın reddine yönelik inceleme yönünden, tarafların adli yardım kararlarının da olmadığı gözetildiğinde her iki tarafın da ziynet ve kişisel eşya yönünden ayrı ayrı başvuru ve maktu karar ve ilam harcını hiç yatırmadığı, taraflarca yatırılan harçların boşanma davasına esas kabul edildiği, bu hususun ilk derece mahkemesince ayrıca ele alınması gerektiğinden, yargılamanın sürüncemede kalmamasını teminen tefrik edilen dosya üzerinden incelenmesine karar verilmiştir....
Davalı vekili, 25/05/2019 tarihli dilekçesi ile; eşyaların tespit edilen değerlerine ve ziynet bilirkişi raporuna itiraz etmiş, ziynet eşyalarının kadının babasında olduğunu beyan etmiştir. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARININ ÖZETİ : Mahkemece; "......
