YARGITAY CEZA GENEL KURULU

Ceza Genel Kurulu 2007/5-238 E., 2007/259 K.

Ceza Genel Kurulu 2007/5-238 E., 2007/259 K.
IRZA GEÇME SUÇU

5237 S. TÜRK CEZA KANUNU [ Madde 102 ]
5320 S. CEZA MUHAKEMESİ KANUNUNUN YÜRÜRLÜK VE UYGULAMA ... [ Madde 8 ]
765 S. TÜRK CEZA KANUNU (MÜLGA) [ Madde 416 ]
"İçtihat Metni"

R.... mağdurenin zorla ırzına geçmek suçu sanıklarından S...... K.....'nın 765 sayılı TCY'nın 416/1, 418/2, 59/2 maddeleri uyarınca 8 yıl 9 ay ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında 31 ve 33. maddelerin uygulanmasına, M..... P.....'ın 765 sayılı TCY'nın 416/1, 418/2, 65/3 ve 59/2. maddeleri uyarınca 4 yıl 4 ay 15 gün ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında aynı Yasanın 31. maddenin uygulanmasına ilişkin olarak Karaman Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 08.04.2003 gün ve 171-51 sayılı hüküm sanık S...... K..... müdafii ile sanık M..... P..... tarafından temyiz edilmekle Yargıtay 5. Ceza Dairesince 15.12.2003 gün ve 5471-7272 sayı ile;

"R.... olan mağdurenin olay akabinde olay tanığı M..... A..., S..... G....ve annesi H.... T.....'a ırzına geçildiğinden bahsetmediği gibi C.Savcılığındaki ilk ifadesinde de ırzına geçildiğinden söz etmediği, kızlığının bozulduğunun raporla anlaşılması üzerine C.savcılığınca tekrar ifadesine başvurulduğunda ırzına geçildiğini iddia etmesi, oluşa ve tüm dosya kapsamına göre de; eylemin rızaya müstenit olduğunun anlaşılması karşısında sanıkların beraatleri yerine mücerret zor iddiasına dayanılarak yazılı olduğu şekilde hüküm kurulması" isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel Mahkeme 23.03.2004 gün ve 37-56 sayı ile önceki hükümde direnmiş ise de, sanık S...... K..... müdafii ile sanık M..... P..... ve C.savcısının temyizi nedeniyle gönderilen dosya, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.09.2005 günlü yazısı ile, 5320 sayılı Yasanın 8/2. maddesi uyarınca, yürürlüğe giren yeni yasal düzenlemeler çerçevesinde değerlendirme yapılmak üzere mahalline iade edilmiştir.

Duruşma açıp yargılama yapan Yerel Mahkeme bu kez 09.03.2006 gün ve 37 sayı ile; sonradan yürürlüğe giren yasal düzenlemelerin uygulamada daha lehe sonuç verdiğinden bahisle, farklı yasaları uygulamak ve farklı sürelerde cezalar tayin etmek suretiyle; sanık S...... K.....'nın 5237 sayılı TCY'nın 102/2, 62. maddeleri uyarınca, 5 yıl 10 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, 53/1. maddedeki haklarından süreli olarak yoksun bırakılmasına, sanık M..... P.....'ın ise 5237 sayılı TCY'nın 102/2, 39 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, aynı Yasanın 53/1. maddesindeki haklardan süreli olarak yoksun bırakılmasına karar vermiştir.

Bu hükmün de sanıklar müdafileri ile katılan vekili ve C.savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.11.2007 gün ve 164145 sayılı "hükmün bozulması" görüşünü içeren tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Zorla ırza geçme suçundan dolayı 765 sayılı TCY'nın 416/1, 418/2 ve 59. maddeleri uyarınca, ayrıca sanıklardan M..... yönünden aynı Yasanın 65/3. maddesi de uygulanmak suretiyle, sanıklardan Sadullah'ın 8 yıl 9 ay ağır hapis, M.....'in ise 4 yıl 4 ay 15 gün ağır hapis cezasıyla cezalandırılmalarına ilişkin hükmün Özel Dairece bozulmasından sonra Yerel Mahkemece önceki hükümde direnilmiş ise de, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 5320 sayılı Yasanın 8/2. maddesi uyarınca mahalline iadesi üzerine yeniden duruşma açılarak bu kez uygulamada daha lehe sonuç veren 5237 sayılı Türk Ceza Yasasının tatbiki suretiyle, gerek uygulanan yasa normları gerekse ceza miktarı bakımından öncekinden farklı bir hüküm tesis edilmiş bulunduğundan, yeni hüküm niteliğindeki bu kararın temyiz incelemesinin Özel Dairece yapılması gerekmektedir.

Çoğunluk görüşüne katılmayan üç Kurul Üyesi ise; somut olayda cinsel ilişkinin rızaya dayalı olması nedeniyle sanıkların beraati gerektiği yolundaki bozma nedeniyle Yerel Mahkeme ile Özel Daire kararları arasında, R.... kişinin ırzına geçme suçunun öğelerinden olan zor kullanma keyfiyetinin varlığı hususunda bir uyuşmazlık doğduğunu, yerel mahkemenin mahkûmiyete dair son hükmünün de bu uyuşmazlığın sürdüğünü gösterdiğini, bu bakımdan hükmün bu yönünün öncelikle Ceza Genel Kurulu'nca incelenerek bu uyuşmazlığın bir çözüme kavuşturulması, ardından hükmün diğer kısımlarının Özel Dairece denetlenmesi gerektiğini belirterek karşı oy kullanmışlardır.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle;

Yerel Mahkemenin yeni hüküm niteliğindeki kararının temyizen incelenmesi için dosyanın Yargıtay 5. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 04.12.2007 günü oyçokluğu ile karar verildi.