YARGITAY 1. CEZA DAIRESI

1. Ceza Dairesi         2023/8023 E.  ,  2024/6418 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/803 E., 2018/2217 K.
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması

Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 05.11.2019 tarihli ve 2019/2800 Esas, 2019/4716 Karar sayılı kararı ile, sanık müdafiinin, gerekçe ihtiva etmeyen temyiz dilekçesiyle gerekçeli kararın tarafına tebliğini istediği, gerekçeli kararın tebliğine müteakip sanık müdafiinin, gerekçeli temyiz dilekçesini 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 295/1. maddesinde belirtilen yedi günlük yasal süresinden sonra sunduğu gerekçesiyle, aynı Kanun'un 298/1. maddesi uyarınca sanık müdafiinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.

Anayasa Mahkemesinin 08.03.2023 tarihli, 2019/42687 Başvuru numaralı kararı ile Bölge Adliye Mahkemesinin, temyiz için genel süre mahiyetindeki on beş günlük süre bakımından ihtarda bulunduğunu, ancak gerekçeli kararın tebliğinden itibaren temyiz gerekçelerini ihtiva eden ek temyiz dilekçesi verilmesi için yedi günlük süre yönünden ihtar yapmadığını belirterek başvurucunun eksik bilgilendirildiğinden, Yargıtay 1. Ceza Dairesince verilen temyiz isteminin reddine dair kararın, Anayasa'nın 36. maddesinde belirtilen adil yargılanma hakkı kapsamında mahkemeye erişim hakkının ihlali niteliğinde olduğuna, erişim hakkının tüm sonuçlarının ortadan kaldırılması amacıyla yeniden yargılama yapılması için dosyanın İlk Derece Mahkemesi aracılığıyla Yargıtay 1. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmiştir.

Bu kapsamda, 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun'un (6216 sayılı Kanun) 50/2-son cümlesi uyarınca dosya yeniden ele alınmakla;

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun'un 286/1 ve 286/2-a maddeleri uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299/1. maddesi gereği takdîren reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.10.2017 tarihli ve 2016/364 Esas, 2017/387 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında olası kastla öldürme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 21/2, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 16 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 02.11.2018 tarihli ve 2018/803 Esas, 2018/2217 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusu üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde, sanığın eyleminin kasten öldürme suçunu oluşturduğu, ancak aleyhe istinaf istemi bulunmadığından mevcut hukuka aykırılığın bozma nedeni yapılmadığı eleştirisiyle aynı Kanun'un 280/1-a maddesi uyarınca istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle, gerekçeye, mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına, suç vasfına, haksız tahrike ilişkindir.

III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından doğrudan kast ile gerçekleştirildiği yönündeki Bölge Adliye Mahkemesince yapılan eleştirinin isabetli olduğu, maktulden sanığa yönelen haksız söz veya davranış bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR
1. Anayasa Mahkemesinin, 08.03.2023 tarihli ve 2019/42687 Başvuru numaralı kararı doğrultusunda, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 05.11.2019 tarihli ve 2019/2800 Esas, 2019/4716 Karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,

2. Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 02.11.2018 tarihli ve 2018/803 Esas, 2018/2217 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun'un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun'un 302/1. maddesi gereği Tebliğname'ye uygun olarak oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Hükmolunan ceza miktarı ve tutuklulukta geçirilen süre dikkate alınarak sanık müdafiinin tahliye talebinin REDDİNE,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE

09.10.2024 tarihinde karar verildi.