İLK DERECE MAHKEMESİ KARAR ÖZETİ: İlk derece mahkemesince, yapılıp bitirilen yargılama neticesinde; "Dava, zorunlu geçit hakkı istemine ilişkindir. Davacılar vekili dava dilekçesinde özetle; davacıların paydaşı olduğu Ordu İli, Ünye İlçesi, İnkur Mahallesi, 4615 ada 20 parsel sayılı taşınmazın anayola bağlantısı bulunmadığını, davacıların davalılara ait aynı yer 22 parsel sayılı taşınmazdaki bahçe yolunu kullanmaktayken davalının yolu kapattığını belirterek geçit hakkı talep etmiştir. Lehine geçit hakkı talep edilen taşınmazın ve aleyhine geçit hakkı talep edilen taşınmazların tapu kaydı celp edilmiş ve davacıların lehine geçit hakkı talep edilen taşınmazın paydaşı oldukları görülmüş, aleyhine geçit hakkı talep edilen taşınmazların davaya dahil edilmeyen paydaşının davaya dahili sağlanarak yargılamaya devam edilmiştir....

Bu açıklamaların ışığında somut olaya gelince; bilirkişilerin hazırlamış olduğu krokinin incelenmesinde dava açılmayan 572 parsel sayılı taşınmazın aleyhine geçit tesis edilen 571 parsel sayılı taşınmazdan yüzölçümü olarak daha büyük olduğu anlaşılmaktadır. 572 parsel sayılı taşınmaz ise değerlendirilmeye alınmamış, 571 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasının uygun olacağı belirtilmiştir. Mahkemece tüm alternatifler araştırılmadan, en az zarar görecek taşınmaz belirlenmeden, sırf davacının istemi doğrultusunda karar verilmesi doğru değildir....

Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir. Geçit hakkı mülkiyet hakkını sınırlandıran bir irtifak hakkı olduğundan, geçit hakkı kurulurken davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara göre belirlenmeli ve fedakârlığın denkleştirilmesi ilkesi gözden kaçırılmamalıdır. Geçit güzergâhının davalıya ait 990 parsel sayılı taşınmazdan geçmesi davacının menfaatine daha uygun ise de, fedakârlığın denkleştirilmesi ilkesine aykırıdır....

Mahkemece, davanın kabulü ile davacı taşınmaz lehine dahili davalıya ait 113 ada 23 parsel sayılı taşınmaz aleyhine geçit tesisine karar verilmiştir. Hükmü, dahili davalı ... temyiz etmiştir. Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir. Geçit hakkı verilmesine ilişkin davalarda, bu hak taşınmaz leh ve aleyhine kurulacağından leh ve aleyhine geçit istenen taşınmaz maliklerinin tamamının davada yer alması zorunludur....

Bu ilkeler ışığında somut olaya bakıldığında; Davacı, 66 ve 67 parsel sayılı taşınmazlarının genel yol ile bağlantısının bulunmadığını belirterek taşınmazları yararına, davalılara ait 70, 71 ve 72 parseller üzerinden geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir. Davalı 71 parsel maliki ... davanın reddini savunmuş, diğer davalı yargılamalara katılmamıştır. Mahkemece davacıya ait 67 parsel yararına, 71 parsel üzerinden 24.10.2007 tarihli bilirkişi raporunda kırmızı ile boyalı (A) harfi ile gösterilen toplam 138,94 m2’lik kısımdan geçit hakkı tesisine karar verilmiştir. Hüküm 71 parsel maliki davalı ... tarafından temyiz edilmiştir. Geçit hakkı davasında tüm alternatiflerin değerlendirilmesi yapılarak en uygun yerden geçit hakkı kurulması gerekir. Somut olayda 72 parselin kuzeyinden veya 58 ve 69 parsellerin güneyinden geçit hakkı kurulması değerlendirilmesi yapılmamıştır....

Kabule göre de; 10 parsel sayılı taşınmaz lehine 6 parsel sayılı taşınmazdan oluşturulacak geçit, yukarıda açıklandığı üzere kesintisizlik kuralının ihlali sonucunu doğuracağından yerinde olmayıp yukarıda açıklanan ilkeler doğrultusunda davacıya ait 19, 10 ve 4 parselleri birleştirecek şekilde davacıya ait 10 ve 4 parseller ile davalılara ait 11 ve 6 parsel sayılı taşınmazlardan oluşacak şekilde bir geçit kurulması yönünde bilirkişilere ek rapor hazırlattırmak, davacıya 19 sayılı parseli lehine 10 parsel sayılı taşınmazından ve 10 parsel sayılı taşınmazı lehine 4 parsel sayılı taşınmazından akdi geçit hakkı kurulması için yeterli süre verilerek, akdi geçit hakkının kurulmasının sağlanmasından sonra davalılar taşınmazı üzerinden geçit kurulması gerekirken, belirtilen hususların ikmal edilmemesi de yerinde değildir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine 02.11.2009 gününde oybirliği ile karar verildi....

"İçtihat Metni"MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 26.8.2003 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17.5.2005 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü: K A R A R Dava, Türk Medeni Kanunun 747.maddesine dayanılarak açılmış geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir. Davacı, maliki olduğu 101 ada 1 parsel sayılı taşınmaz lehine davalılara ait taşınmazlardan geçit hakkı kurulmasını istemiş, davalılar davanın reddini dilemiş, yerel mahkemece davacıya ait 101 1 parsel sayılı taşınmaz lehine davalılara ait 101 ada 2, 3, 12 ve 15 parsel sayılı taşınmazlardan geçit hakkı kurulmuş, hükmü davalılar temyiz etmiştir....

Mahkemece davacı parseli yararına, bir kısım davalılara ait 215, 210, 207 ve 216 sayılı parseller üzerinden 12.03.2008 tarihli fen bilirkişisi raporunda kırmızı ve mavi renkle boyalı (A-B-C-D) harfleri ile gösterilen, 3,5 metre genişliğinde, toplam 317,75 m2’lik kısımdan geçit hakkı tesisine ve geçit hakkı kurulan kısmın 215, 210, 207 ve 216 sayılı parsellerden ifrazına karar verilmiştir. Hüküm 210 ve 216 sayılı parsellerin maliki davalı ... tarafından temyiz edilmiştir. Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir....

Mahkemece davacıya ait olduğu bildirilen 502 ada 20 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydı temin edilerek davacıya ait olduğunun anlaşılması halinde yapılacak araştırma ve incelemelerden sonra 502 ada 19 parsel sayılı taşınmaz aleyhine geçit hakkı kurulması uygun görüldüğü takdirde önce davacıdan bu taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını isteyip istemediği sorulmalı, kurulmasını istediği takdirde bu taşınmazın da tapu kaydı getirtilip malikleri davaya dahil edilerek ve Dairemizin yukarıdaki ilkeleri gözetilmek suretiyle sonucuna göre bir karar verilmelidir. Davacının 502 ada 19 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını kesin olarak istemediği imzalı beyanı alınmak suretiyle belirlendiği takdirde ve başka seçeneklerden de geçit hakkı kurulmasının mümkün olmaması halinde davanın reddi gerekir. Mahkemece yukarıda açıklanan hususlar gözetilmeden yazılı gerekçe ile davanın reddi doğru görülmemiş, bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir....

Bu ilkeler ışığında somut olaya bakıldığında; Davacılar 27.04.2005 tarihli dilekçesiyle ayrı ayrı tapuda maliki bulundukları 67-72 ve 73 parsel sayılı taşınmazlar lehine davalı adına 4990 m2 tarla cinsi ile kayıtlı 71 prasel sayılı taşınmazdan ve harcını vererek davaya dahil ettikleri 69 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı tesisini istemişlerdir. Davalı vekili ve dahili davalı ayrı ayrı davanın reddini savunmuştur. Mahkemece keşfen yapılan inceleme sonucu davanın kabulüne 67, 72 ve 73 parsel sayılı taşınmazlar lehine 13.10.2005 tarihli keşif rapor ve krokisinde ek 2 nolu krokide gösterilen şekilde 3 metre genişliğinde 69 sayılı parselden 24 m2 lik, 71 numaralı parselden 488 m2. lik geçit hakkı tesisine depo edilen bedelin davalılara ödenmesine, yargılama giderlerinin davalılardan tahsiline, 07.07.2006 tarihinde karar verilmiştir. Davalı 71 sayılı parselin maliki ... vekili kararı temyiz etmiştir....