YARGITAY 11. CEZA DAIRESI

11. Ceza Dairesi         2024/515 E.  ,  2024/11517 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.05.2023 tarihli ve 2018/217 Esas, 2019/715 Karar sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii İstanbul 21. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.06.2023 tarihli ve 2023/478 Değişik İş sayılı kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 271 inci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca kesin nitelikte olması sebebiyle karar tarihi olan 01.06.2023’de kesinleştiği belirlenmiştir.
Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 19.12.2023 tarihli ve 2023/24929 sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 08.01.2024 tarihli ve KYB-2023/136862 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:

I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 08.01.2024 tarihli ve KYB-2023/136862 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
“Sahte fatura düzenlemek suretiyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçundan sanık ...'nın anılan Kanun'un 359/1-b, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43/1 ve 62. maddeleri gereğince 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2019 tarihli ve 2018/217 esas, 2019/715 sayılı kararının İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 33. Ceza Dairesinin 10/12/2020 tarihli ve 2020/141 esas, 2020/1099 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilerek kesinleşmesini müteakip, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca 15/04/2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7394 sayılı Hazineye Ait Taşınmaz Malların Değerlendirilmesi ve Katma Değer Vergisi Kanununda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 4 ve 6. maddeleri ile 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 359. maddesi ile getirilen düzenlemeler uyarınca sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinin talep edilmesi üzerine, yapılan uyarlama yargılaması sonucunda adı geçen sanığın 213 sayılı Kanun'un 359/1-b ve 5237 sayılı Kanun'un 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, koşulları oluşmadığından sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 43. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına ilişkin İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/05/2023 sayılı ve 2018/217 esas, 2019/715 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair mercii İstanbul 21. Ağır Ceza Mahkemesinin 01/06/2023 tarihli ve 2023/478 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 31/01/2007 tarihli ve 2006/6859 esas, 2007/417 karar sayılı ilâmı ile, Ceza Genel Kurulunun 11/07/2006 tarihli ve 2006/5-182 esas, 2006/182 ve 04/07/2006 tarihli ve 2006/10-128 esas, 2006/177 sayılı kararlarında açıklandığı üzere; kesinleşip infaz aşamasında olan hükümlerle ilgili olarak uyarlama sonucu verilen kararların kazanılmış hak oluşturmayacağı gözetilerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/05/2023 sayılı ek kararı ile sanığın bir takvim yılı içerisinde birden fazla kez sahte fatura düzenlemek suretiyle 213 sayılı Kanun'a muhalefet suçunu işlemesine rağmen, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 6. maddeleri ile 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 359. maddesinde yapılan değişiklik uyarınca, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 43. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği, ancak;
Benzer bir olaya ilişkin, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 18/02/2020 tarihli ve 2019/3793 esas, 2020/1413 karar sayılı ilâmında "...sahte fatura kullanma suçlarında her takvim yılında işlenen suçların birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, ancak aynı takvim yılı içerisinde farklı zamanlarda kullanılan sahte fatura eylemlerinin zincirleme sahte fatura kullanma suçunu oluşturacağı gözetilmeden..." şeklindeki açıklamalar karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 43. maddesi uyarınca artırım yapılması gerekirken yazılı şekilde karar verildiği, dolayısıyla da itirazın bu bakımından kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.”
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE
İnceleme konusu dava dosyası değerlendirildiğinde; 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7394 sayılı Kanun uyarınca yapılan uyarlama yargılaması neticesinde, İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.05.2023 tarihli ve 2018/217 Esas, 2019/715 Karar sayılı ek kararı ile verilen hükme karşı, katılan kurum vekilinin yalnızca vekalet ücreti yönüyle itirazda bulunduğunun dosya kapsamından belirlenmesi karşısında, zincirleme suça ilişkin hukuka aykırılık yönünden merci kararının kanun yararına bozma konusu yapılamayacağı anlaşılmakla; kanun yararına bozma isteminin reddine, İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.05.2023 tarihli ve 2018/217 Esas, 2019/715 Karar sayılı ek kararına yönelik kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağına ilişkin gereğinin Adalet bakanlığınca takdir ve ifasına karar vermek gerekmiştir.

III. KARAR
1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, kanun yararına bozma istemi doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesindeki koşulları taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİNİN REDDİNE,
2. İstanbul 53. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.05.2023 tarihli ve 2018/217 Esas, 2019/715 Karar sayılı ek kararına yönelik kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağına ilişkin gereğinin Adalet bakanlığınca takdir ve ifasına, Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.