YARGITAY 11. CEZA DAIRESI

11. Ceza Dairesi         2021/19388 E.  ,  2024/11529 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

Yapılan ön inceleme neticesinde; sanık hakkında kurulan hükmün temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
Cumhuriyet savcısının esas hakkındaki mütalaasında sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 158/1-f, 58 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talep edildiğinin ve söz konusu mütalaaya karşı sanıktan diyecekleri sorulduğunun anlaşılması karşısında, Tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında 27/07/2013 olarak gösterilen suç tarihinin 29/07/2013 tarihi olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı Kanun'un 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 04.10.2018 tarihli ve 2015/8-656 Esas, 2018/404 Karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere; 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi uyarınca adli para cezalarının ödenmemesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma tedbirine de karar verilebileceği nazara alındığında, sanık hakkında kurulan hükümde infaz yetkisini de kısıtlar şekilde, adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmiş olması, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görüldüğünden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Tekerrüre esas alınan Karşıyaka 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 03.06.2013 tarihli ve 2013/164 Esas, 2013/258 Karar sayılı ilamının, 30.09.2014 tarihinde kesinleştiği cihetle, tekerrüre esas alınamayacağının ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan Karşıyaka 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.02.2010 tarihli ve 2009/657 Esas, 2010/45 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin paragrafın çıkarılarak yerine "Sanığın Karşıyaka 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.02.2010 tarihli ve 2009/657 Esas, 2010/45 Karar sayılı kararı ile verilen 1 yıl 2 ay hapis cezası sebebiyle hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına, 5237 sayılı Kanun'un 58/6. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
14.10.2024 tarihinde karar verildi.